پروتیین ها ومغز و خاطرات
محققان در جریان یک مطالعه متوجه شدند که با استفاده از یک پروتئین خاص به عنوان یک نشانگر مغزی می توان تعیین کرد که تا چه اندازه خاطرات عاطفی قابل تغییر دادن یا فراموش کردن است.
ب این یک مطالعه روی حیوانات انجام شده است ، اما محققان امیدوارند که این یافته ها در نهایت به افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) اجازه دهد تا به زندگی متعادل تری برسند.
محققان می دانند که خاطرات بلندمدت را می توان به طور کلی به دو نوع تقسیم کرد: حافظه مبتنی بر واقعیت، جایی که می توان مواردی مانند نام، مکان، رویداد و غیره را به خاطر آورد و نوعی حافظه غریزی که در آن مواردی مانند احساسات و مهارت ها به یاد آورده می شود.
محققان به این باور رسیده اند که خاطرات عاطفی را می توان تغییر داد. بنابراین شاید بتوان آسیب دیدگی ناشی از اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) را درمان کرد. در سال ۲۰۰۴ برخی از تحقیقات پیشگامانه محققان در نیویورک نشان داد که اگر حیوانات با «پروپرانولول مسدود کننده بتا» تحت درمان قرار گیرند، این کار به آنها اجازه می دهد که یک تروما (روان زخم) را فراموش کنند.
با این حال برخی اوقات بازتولید این نتایج دشوار بوده است که تردیدهایی را در مورد اینکه آیا خاطرات اصلا قابل تغییر هستند یا نه، ایجاد کرده است.
اکنون محققان دانشگاه کمبریج نشان داده اند که وجود یک پروتئین خاص به نام پروتئین shank که به عنوان داربستی برای گیرنده هایی که قدرت ارتباط بین نورون ها را تعیین می کنند عمل می کند – تعیین می کند که آیا می توان خاطرات را در حیواناتی که با پروپرانولول تحت درمان قرار می گیرند، تغییر داد یا خیر.
بر اساس نتایج این مطالعه، در صورتی که این پروتئین تخریب شود، خاطرات قابل تغییر می شوند اما اگر این پروتئین وجود داشته باشد، این موضوع نشان می دهد که خاطرات قابل تجزیه نیستند که این موضوع علت اینکه چرا پروپرانولول همیشه فراموشی ایجاد نمی کند را توضیح می دهد.
محققان نتایج این مطالعه را بسیار جالب توصیف کردند و اظهار داشتند که برداشتن آنچه باعث ایجاد خاطره می شود بسیار دشوار است و این مطالعه ما را به درک نحوه حفظ و تغییر خاطرات یک گام نزدیک تر می کند.
آنها افزودند: البته هنوز برای تغییر خاطرات مسیر زیادی در پیش است و البته انتقال این مراحل به انسان نیز دشوار خواهد بود. اما نتایج این مطالعه به ما امید می دهد که در نهایت می توانیم به افرادی که از خاطرات استرس آسیب زا رنج می برند، کمک کنیم.
نتایج این مطالعه در کنفرانس ECNP در لیسبون ارائه شده است.