دکتر ناتان کلارکNathan Klark و همکاران از مرکز اورارا Aurora در کلرادوی امریکا در یک تحقیق جدید نشان داده اندکه عفونت مجاری تنفسی فوقانی در یک فرد با و یا بدون درمان با انتی بیوتیک قادر به اختلال در سیستم انعقادی و تاثیر روی وارفارین است هرچند ریسک خطر بالا نیست.انها دیده اند که بعد از لحاظ کردن تمام عوامل دیگر انها دیده اند که وجود عفونت درمان نشده تنفسی فوقانی و یا درمان شده با انتی بیوتیک هر دو حالت قادر هستند که زمان انعقاد را تا INR 5 و یا بالاتر مختل کنند.این گزارش که در جامای طب داخلی Internal Medicine JAMA متشر شده است نشان می دهد که اختلال انعقادی در صورت دریافت انتی بیوتیکهای مداخله گر در متابلسیم وارفارین مانند مترونیدازول-تریمتوپریم-سولفامتوکسازول بمراتب بیشتر می شود.انها در عین حال یاداور می شوند که اکثر بیماران با دریفت وارفارین قبلی که مشکل انعقادی نداشتند با دریافت انتی بویتیک درمانی عفونت تنفسی فوقانی هم مشکلی پیدا نمی کنند.
دکتر مایکل کاتزMitchell Katz مسئول بخش خدمات بهداشتی لوس انجلس که جانشید مدیر مسئول مجله هم هست در یک نظریه سردبیری می کوید که نکته مهم ان است ه پزشکان نباید میزان وارفارین دریافتی بیمار را قبلا کم کنندو دقت کنند که درمان انتی بیوتیکی برای عفونت تنفسی فوقانی به معنی اختلال انعقادی بیشتر است و مقدار INR بیمار را در فواصل کمتری کنترل نمایند.
یکی از مشکلات تجویز وارفارین واکنش متقابل ان با سائر داروهای دریافتی است و انتی بیوتیکها در این میان نقش خاص خود را دارند و این موضوع به صورت مستقل بررسی نشده است.
برای انجام چنین تحقیقی تعداد 12006 بیمار در اورارای کلرادو از ژانویه 2005 تا مارس 2011 بررسی شدند.از این میان تعداد 48/8 درصد در گروه دریافت کننده انتی بیوتیک (گروه انتی بیوتیک)و 46/5 درصد در در گروه دریافت کننده پایدار وارفارین گروه وارفارین) و 4/7 درصد هم در گروه عفونت تنفسی بدون دریافت انتی بیوتیک (گروه بیمار)طبقه بندی شدند.مهمترین علت دریافت انتی بیوتیک اول فیبریلاسیون دهلیزی و سپس اتفاقات وریدی ترومبوامبولیک بود.
در گروه انتی بیوتیک در صد افرادی با INR بالاتر از پنج به میزان 3/2 و در گروهبیمار 2/6 و در گروه وارفارین 1/2 بود و علاوه بر ان درصد بیمارانی که به خاطر میزان inr بالاتر از 3/5 مجبور به تغییر میزان مصرف وارفارین بودند در گروه انتی بیوتیک و گروه بیمار به مراتب از گروه وارفارین بیشتر بود.
اما در مجموع از انجایی که در صد وقوع حالات اختلال انعقادی شدید و خونریزی و حوادث ترومبو امبولیک بالا نبود محققین نتیجه گیری کردند که در مجموع ریسک تجویز همزمان وارفارین و ضد انعقاد بالا نیست.
Primary source: JAMA Internal Medicine
Source reference: Clark N, et al “Warfarin interactions with antibiotics in the ambulatory care setting” JAMA Intern Med 2014; DOI: 10.1001/jamainternmed.2013.13957.
Additional source: JAMA Internal Medicine
Source reference:Katz M “Data for a common clinical dilemma” JAMA Intern Med 2014; DOI: 10.1001/jamainternmed.2013.13480.
نظرات بسته شده است.