طبق گزارش مجله امریکایی علمی طب American Journal of Medecine2014 هنوز هم علیرغم خطرات بالقوه ان اسپرین بیشترین مصرف را در جلوگیری از سکته های مغزی ناشی از ریتم فیبریلاسیون دهلیزی دارد.
محقق ارشد این تحقیق یعنی دکتر گرگوری لیپ Gregory Lip از دانشگاه بیرمنگام در انگلستان معتقد است که اینک زمان ان رسیده که در این نظریه که اسپرین در کنترل سکته های مغزی ناشی از ریتم AF موثر و کم خطر است تجدید نظر گردد.
به نظر می رسد اسپرین در کنترل سکته های مغزی ناشی از ریتم AF تاثیر چندانی نداشته و ریسک خونریزی ناشی از مصرف ان نسبت به سایر داروهای شناخته شده ضد انعقادی هم تفاوت چندانی ندارد.تمام اطلاعات موجود توصیه به عدم مصرف اسپرین در پیشگیری از سکته های مغزی است اماهنوز هم در میزان بالایی به این منظور نسخه می شود.پیشگیری از سکته مغزی در بیماران با ریتم AF به کنترل عوامل خطر باز می گردد.اگر عامل خطری نبود دارویی برای این منظور لازم نیست و اگر چنان زمینه ایی شناخته شد تجویز داروهای ضد انعقاد خوراکی لازم می شود و تجویز اسپرین به تنهایی و یا در کنار داروی دیگری توصیه نمی شود.
در این تحقیق علمی بررسی اخرین داروهای تجویز شده برای کنترل سکته های مغزی در 3100 بیمار با ریتم AF در 9 کشور اروپایی انجام شده و داروهای ضد انعقاد مانند وارفارین و سایر داروهای مشابه و نیر داروی ضد تجمع پلاکتی مانند اسپرین ارزیابی شده اند.در این تخقیق مشخص است که از 10 سال قبل تاکنون که بررسی وسیعی صورت رفته گرفته است نحوه تجویز داروهای ضد انعقاد پیشرفت چشمگیری داشته است و در نزدیک به 72در صد موارد وارفارین و در بقیه موارد از داروهای جدید ضد انعقاد استفاده شده است. دکتر لیپ می گوید که تجویز داروهای ضد انعقاد جدید به دلایلی مانند تایید نهایی– قیمت -در دسترس بودن شایع نیست اما مهم ان است که نسبت به 10 سال قبل در تجویز انها پیشرفت هایی صورت گرفته است.
در مواردی مانند سکته های قلبی و نیز امراض کورونری قلبی تجویز اسپرین در کنار سایر داروهای ضد انعقاد شایع است و شایع ترین دلیل تجویز دو داروی ضد انعقاد امراض کورونری قلبی است که میزان تجویز دو دارو را تا 8 برابر بیشتر می کند.
وی می گوید که هنوز هم اسپرین در پیشگیری از سکته های مغزی ناشی از ریتم AF به وفور تجویز می شود در صورتی که توصیه انجمن اروپایی قلب ان است که اسپرین در کنار سایر داروهای ضد انعقاد شانس وقوع سکته مغزی را کمتر نمی کند اما احتمال عوارض خونریزی را بیشتر می کند.نکته منفی دیگر یافت شده در این تحقیق درصد پایین تجویز ضد انعقاد خوراکی در افراد مسن است که در انها بیشتر اسپرین به تنهایی تجویز می گردد.
دکتر لیپ می گوید که افرادد سالمند بیشتر در معرض وقوع سکته های مغزی هستند و تجویز اسپرین به انها توصیه نشده و مضر است و مطالعات بیشتری نشان می دهد که بر خلاف باور کلی در افراد سالمند جذب و تحمل ضدانعقادهای خوراکی به مراتب بهتر و موثرتر از اسپرین است.بیماران با ریتمAF گهگاه کمتر از انهایی ریتم مزبور را به صورت دایم داشتند ضد انعقاد می رفتند.به دلایل ناشناخته متخصصین قلبی براین باورند که بیماران با ریتم AF گهگاه کمتر سکته مغزی می کنند در صورتی که توصیه جامعه اروپایی قلب ان است که بیماران با ریتم AF که با توجه به ضوابط مربوط در معرض سکته مغزی هستند بدون توجه به نوع ریتم AF خود ضد انعقادخوراکی بگیرند.نسخه نویسی در این زمینه رو به تصحیح است اما هنوز هم نکات منفی 3 گانه تجویز اسپرین به منظور پیشگیری از سکته در زمینه ریتم قلبی AF و عدم تجویز ضدانعقاد خوراکی در AF غیر دائم و نیزعدم تجویز ضد انعقاد خوراکی در افراد سالمند به قوت خود برقرار است.
SOURCE: European Society of Cardiology
نظرات بسته شده است.