فضای مجازی و سلامت روان
پژوهشگران دانشگاه پنسیلوانیا با مطالعه بر روی ۱۴۳ دانشجو راجع به تاثیر شبکههای اجتماعی بر سلامت روان و احساس تنهایی افراد تحقیق کردند.
ب انسانها رابطه پیچیدهای با رسانههای اجتماعی پیدا کردهاند. شبکههای اجماعی میتوانند راهی برای ارتباطگیری مجدد با دوستان قدیمی و نزدیک شدن به آنها باشند، اما همچنین میتوانند سبب ایجاد احساس تنهایی شوند.
اکنون محققان دانشگاه پنسیلوانیا میگویند که به یک ارتباط عِلّی بین زمان صرف شده در شبکههای اجتماعی نظیر فیسبوک، اینستاگرام و اسنپ چت و کاهش تندرستی رسیدهاند.
در واقع مطالعه محققان تایید کرده است که کاربران هر چه بیشتر در شبکههای اجتماعی وقت بگذرانند، سلامتشان بیشتر تحت تاثیر قرار میگیرد.
مطالعات و نظرسنجیهای بسیاری در مورد اثرات رسانههای اجتماعی بر سلامت روان کاربران در طول سالیان اخیر انجام شده است، اما براساس این تحقیق محققان دانشگاه پنسیلوانیا، یک رابطه علی که تا به حال هرگز ثابت نشده بود، در این ارتباط کشف شده است.
تیم محققان با کمک ۱۴۳ دانشجوی کارشناسی، به بررسی وضعیت سلامت روانی آنها پرداختند و از آنها خواسته شد تا از طی سه هفته به طور مداوم از میزان شارژ باتری موبایل خود اسکرینشات بگیرند.
آنها به دو گروه تقسیم شدند؛ یک گروه کنترل که رفتار فعلی و عادت وقت گذرانی در رسانههای اجتماعی را حفظ کردند و یک گروه آزمایشی که زمان استفاده خود از این شبکههای فیسبوک، اینستاگرام و اسنپ چت را به ۱۰ دقیقه در هر کدام در روز محدود کردند.
محققان دریافتند که کسانی که زمان کمتری را در شبکههای اجتماعی صرف میکنند، کاهش قابل ملاحظهای در احساس تنهایی را نشان میدهند.
“ملیسا جی. هانت” رهبر تیم توضیح داد: استفاده کمتر از رسانههای اجتماعی، معمولا به کاهش قابل توجه در افسردگی و تنهایی میانجامد. این تاثیرات به ویژه برای افرادی که افسردهتر هستند، برجسته بود.
وی افزود: ادبیات موجود در رسانههای اجتماعی نشان میدهد که مقیاس عظیمی از مقایسههای اجتماعی در آنها وجود دارد. هنگامی که شما به زندگی دیگران نگاه میکنید، به ویژه در اینستاگرام، این نتیجهگیری آسان است که زندگی همه باحالتر یا بهتر از شما است.
وی ادامه داد: این مطالعه کامل نیست و نتایج آنها توسط شرکتکنندگان گزارش داده شده و محققان دقیقا نظارت نمیکردند که افراد چگونه از موبایل خود استفاده میکردند. آنها میتوانند زمان خود را در فیسبوک، اسنپ چت و اسنستاگرام محدود کرده باشند، اما میتوانستند آن زمان ذخیره شده را صرف رفتن به توییتر و دیگر رسانههای اجتماعی کرده باشند.
به همین دلیل است که “هانت” اذعان میکند که نمیتواند بگوید که این نتیجهگیری برای همه شبکههای اجتماعی صادق است. وی همچنین نمیتواند بگوید که این موضوع برای گروههای سنی مختلف به همین قوت است یا خیر.
هر چند به طور قطع میتوان گفت که محدود کردن استفاده از شبکههای اجتماعی، با بهبود سلامت روان و آسیب کمتر به آن همراه خواهد بود.