کوچک شدن مغز با عدم کنترل خشم در دراز مدت
خشم کنترل نشده، علاوه بر آسیب رساندن به سایر افراد میتواند فرد را دچار آسیب جدی کند، کنترل نکردن خشم باعث تخریب سلولهای مغز و کاهش توانمندی فرد میشود، بهطوریکه مرکز حافظه کاملاً ضعیف و در درازمدت مغز این افراد کوچک خواهد شد.
عصبانیت در تمامی موجوداتی که مغز دارند دیده میشود، خشم یکی از احساسات سالم و طبیعی و غرایض مشترک بین انسان و حیوان است و بهخودیخود یک مشکل محسوب نمیشود.
هر وقت موجودی احساس کند که تمامیت وجودی یا شخصیتیاش در حال خطر است، حس دفاعی که ممکن است توأم باخشم باشد فعال میشود.
تکرار رفتار خشونتآمیز بیماری است
زمانی که خشم به مرحلهای برسد که فرد کنترل رفتار خود را از دست بدهد، مستلزم ریشهیابی است تا علت خشم و مشکل را دریافته و درصدد رفع آن برآید.
تکرار رفتار خشونتآمیز و غیر قابلکنترل بیماری است، خشونت مداوم، نیاز به درمان دارد، این درمان ممکن است دارویی باشد و یا مشکل فرد با مشاوره و رواندرمانی مرتفع شود.
خشم نوعی رفتار واکنشی است، در حالت کلی خشم در دو بخش مختلف بهعنوان عاملی آسیبزننده و عاملی درونی در فرد بروز پیدا میکند.
خشم مدیریتشده همواره میتواند امکان دفاع را برای فرد به وجود آورد، بهطوریکه انسان با تکیهبر این حس از مالکیتهای خود حفظ و حراست کند.
خشم کنترلنشده، علاوه بر آسیب رساندن به سایر افراد میتواند خود فرد را نیز دچار آسیب کند، اگر مدیریت خشم آموزش داده نشود باعث تخریب سلولهای مغز میشود و توانمندی فرد را کاهش میدهد، به شکلی که کاملاً مرکز حافظه ضعیف و در درازمدت مغز این افراد کوچک میشود.
فقر آهن، افت قند خون، گرسنگی و کمخوابی افراد را خشمگین میکند
کاهش مصرف برخی از پروتئینها و ویتامینها را مسئول رفتارهای عصبی و خشونتآمیز دانست و گفت: بهطورکلی در مغز ما بیش از ۳۰ نوع ماده هورمونی ترشح میشود که مجموع این مواد که متشکل از روی، آهن، مس و هورمونهای مختلف است عملکرد مغز را مدیریت میکنند. بهطور مثال “آهن” یکی از مواد معدنی مؤثر در سلامت جسمی و روحی انسان است و کمخونی ناشی از فقر آهن، اکسیژنرسانی به بافتها از جمله مغز را مختل خواهد کرد و در نهایت ممکن است به بروز رفتارهای تکانشی و عصبی منجر شود.
برای کاهش پرخاشگری در جامعه باید چگونگی کنترل خشم خود را یاد بگیریم، یکی از بهترین راهها برای کاهش خشم حین عصبانیت، پرداختن آموزش مهارت کنترل خشم به جامعه است.
مدیریت خشم زیربنای گسترده و عمیقی دارد؛ دور بودن از عامل خطر، حذف و یا کنترل آن را بهتمامی افراد باید توصیه کرد.
تأکید بر اینکه کنترل نکردن خشم و عصبانیت نتایج جبرانناپذیر برای فرد و جامعه در پی دارد، : اگر احساس خشم به هر دلیلی کنترل نشود، اثرات مخربی در مغز ایجاد خواهد کرد زیرا مادهای که در مغز برای دفاع ترشح میشود معمولاً دوپامین و نورفین است و ترشح زیاد این ماده سمی میتواند خطرناک باشد و به مغز آسیب وارد کند.
همچنین ابتلاء به بیماریهایی نظیر افسردگی، مانیا یا سایر بیماریهای روانی را عاملی برای بروز رفتارهای تهاجمی و پرخاشگری دانست.
افت قند خون، کمخوابی، استرسهای ناشی از اخبار منفی را از دیگر عوامل بروز رفتارهای پرخاشگرانه است و : کمبود قند خون بهمراتب میتواند خیلی زودتر فرد را عصبی کند یا مثلاً گرسنگی آستانه تحمل فرد را کاهش داده و موجبات بروز رفتارهای پرخاشگرانه را ممکن میسازد.
اثرات مخرب مواد رنگی در مغز کودکان
باید ارتباط تغذیه با خشم و پرخاشگری کودکان را مورد توجه قرار داد و هرگز نباید از تأثیر تغذیه نامناسب و نادرست بر ایجاد یا تشدید خشم و پرخاشگری کودکان غافل شد، مواد غذایی رنگی مثل پاستیل، ژله و کاکائو میتواند مغز را تحریک و کودک را به عصبانیت و یا حتی اضطراب دچار کند.
ضمن بررسی علل خشونت و پرخاشگری در کودکان : یکی از دلایل بسیار مهم پرخاشگری در کودکان یادگیری است، یعنی کودکانی که الگوهای رفتاری پرخاشگرانه داشتهاند، همانند الگوهای خود رفتار میکنند و چنانچه پدر یا مادری خلقوخویی عصبانی و پرخاشگر داشته باشند، مسلماً فرزندشان نیز پرخاشگر خواهد شد.
تماشای فیلمهای کارتونی که در تحمل کودکان نیست، محرومیت از روابط عاطفی پد رو مادر، در معرض صحنههای خشمگین بودن نیز میتواند باعث عصبی شدن کودکان شود.
افرادی که احساس میکنند، از مدیریت و کنترل خشم خود ناتوان هستند حتماً در این رابطه به پزشک روانپزشک مراجعه کنند.
در زمان احساس خشم گزینههای مختلفی برای مقابله با آن وجود دارد، برای مدیریت خشم بهترین کار این است که ابتدا محل را ترک کنیم، تغییرات محیطی مثل کم کردن نور ایجاد کنیم یا اینکه فرد عصبانی تا حد ممکن موقعیت خود را تغییر دهد.
از مهمترین مهارتهای کنترل خشم میتوان به بسط دادن گفتوگو در جامعه و آموزش اشاره کرد: گفتوگو نیازمند پذیرش تفاوتهای یکدیگر، احترام و حفظ حریم و مرزهای انسانی در جامعه است.