راه جدید برای درمان سردردهای شدید:

1392/6/5

راه جدیدی برای درمان سردردهای شدید پیدا شده است. پژوهشگران در تحقیقی آزمایشی، سیگنال‌های الکتریکی را به عصب واگ در گردن ارسال کرده و تعداد و شدت حملات سردرد را کاهش دادند. نتایج این آزمایش ماه گذشته در انجمن بین‌المللی سردرد در بوستن ارائه شد و باوجود کوچک بودن ابعاد آزمایش، میزان موفقیت آن در بین اکثریت داوطلبان، سبب جلب توجه به آن شد. از میان 21 داوطلب، 18 نفر کاهش شدت و تناوب سردرد‌های خود را گزارش دادند و با امتیازدهی به آن‌ها، پس از استفاده روزانه از این ابزار و هرگاه که احساس می‌کردند سردرد در حال آغاز شدن است، به‌طور میانگین کاهشی معادل 50‌درصد را در شدت و دفعات سردرد اعلام کردند. این اولین‌باری نبوده که از تحریک عصب واگ برای درمان استفاده شده؛ اما اولین‌باری است که برای انجام آن نیازی به عمل جراحی نیست. بعضی افراد مبتلا به صرع، یک ژنراتور کوچک در سینه خود کار گذاشته‌اند که سیگنال‌های منظم الکتریکی به عصب واگ می‌فرستد. به علاوه، شواهد روزافزونی وجود دارد که چنین تحریکی می‌تواند خیلی از بیماری‌های دیگر را نیز درمان کند، از سردرد گرفته تا سکته و احتمالا حتی آلزایمر. این پژوهش تازه ادعا می‌کند که می‌توان بدون نیاز به جراحی، این عصب را از روی پوست تحریک کرد. بروس سایمون، نائب‌رییس این پژوهش در شرکت الکتروکور، سازنده ابزارهای دستی در نیوجرسی، می‌گوید: «کاری که ما انجام دادیم یافتن راهی برای تحریک عصب واگ با یک سیگنال شبیه به آن، اما به روش غیرتهاجمی و از مسیر گردن بود. این یک راه ساده‌تر و کمتر تهاجمی برای تحریک این عصب است.» گمان می‌رود که سردردهای خوشه‌ای در نتیجه فعال شدن بیش از حد آن دسته از سلول‌های مغز ایجاد شوند که در پردازش درد سهم دارند. فرستنده عصبی گلوتامات که سلول‌های مغز را تحریک می‌کند، مظنون اصلی است. الکتروکور به این دلیل به سراغ عصب واگ رفت که تحقیقات پیشین نشان داده بود تحریک آن در افراد مبتلا به صرع، فرستنده‌های عصبی را که فعالیت مغز را با مشکل مواجه می‌کنند، آزاد می‌کند. هنگامی که شرکت از یک نمونه کوچک‌تر دستگاه الکتروکور روی موش‌ها استفاده کرد، سطح گلوتامات و تحریک‌پذیری آن‌ها در این مراکز درد کاهش یافت. دیگر تحقیقات نیز نشان داده‌اند که تحریک عصبی سبب آزاد شدن فرستنده‌های عصبی بازدارنده‌ای می‌شود که اثر گلوتامات را معکوس می‌کند. سوال اصلی این است که آیا یک ابزار غیرکاشتنی می‌تواند واقعا سبب تغییر در شیمی مغز شود، یا این‌که شرکت‌کنندگان در آزمایش فقط در حال تجربه یک دارونما هستند. مایکل کیلگارد از دانشگاه تگزاس می‌گوید: «عصب واگ در عمق گردن قرار دارد و چیزی که جریان را از روی پوست به داخل بدن بفرستد، فقط می‌تواند در همین حد اثر بگذارد». وی می‌افزاید که وقتی ولتاژ را بالا ببرید، این خطر به وجود می‌آید که ولتاژ اضافی فیبرهای عضلانی را تحریک کند و منجر به گرفتگی‌های دردناک عضلانی شود. به گفته سیمون، داوطلبانی که از این ابزار استفاده کرده‌اند، هیچ‌گونه عوارض جانبی را گزارش نکرده‌اند. وی می‌افزاید که الکتروکور به‌زودی داده‌هایی را منتشر خواهد کرد که نشان از تغییر در فعالیت مغزی انسان‌ها پس از استفاده از این ابزار دارد. آزمایش‌های کنترل شده با دارونما نیز به‌زودی آغاز خواهند شد.

http://baharnewspaper.com