محققان دانشگاه هاروارد راهکاری یافتند که امکان ترمیم شنوایی را با استفاده از داروهای افزایش تراکم استخوان فراهم می‌کند.
در حال حاضر هیچ داروی مورد تاییدی برای درمان متداول ترین نوع ناشنوایی موسوم به کاهش شنوایی حسی- عصبی (SNHL) وجود ندارد.
اما محققان هاروارد با آزمایش روی حیوانات دریافتند داروهای موسوم به بیس‌فسفونات که معمولا برای جلوگیری از کاهش تراکم استخوان مورد استفاده قرار می‌گیرند، قابلیت ترمیم اتصالات عصبی آسیب دیده در گوش درونی موش‌های مبتلا به SNHL را دارند.
کاهش شنوایی حسی- عصبی بیش از ۴۶۶ میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار داده است و انتظار می‌رود تا دو دهه آینده این آمار به دو برابر افزایش یابد.
با وجود این که برای تکمیل این تحقیقات، مطالعه بیشتر روی مدل‌های حیوانی ضروری است، محققان امیدوارند با استفاده از نتایج این تحقیقات بتوانند هدف‌های مناسبی را برای درمان SNHL در انسان شناسایی کنند.
این نوع کاهش شنوایی در گوش داخلی رخ می‌دهد و مهمترین عوامل آن قرار گرفتن در برابر نویز و افزایش سن است. این بیماری سیناپس‌های موجود بین سلول‌های عصبی گوش داخلی را از بین می‌برد.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Frontiers in Molecular Neuroscience منتشر شده است.