نتیجه مطالعات جدید نشان میدهد مصرف طولانی مدت برخی از داروهای ضد افسردگی، ضد حساسیت و خوابآور خطر ابتلا به بیماری فراموشی را افزایش میدهد. مطالعات جدید میگوید، تقریباً همه این داروها از رسیدن ترکیبات شیمیایی به سلولهای عصبی مغز و تبادل پیام میان آنها جلوگیری میکند.
حساسیتهای فصلی، هر سال میلیون ها نفر را در سراسر جهان از لذت زیباییهای بهار و تابستان محروم میکنند؛ دو فصلی که سودآورترین زمان برای شرکتهای دارویی تولید کننده داروهای ضدحساسیت تلقی میشوند.
پژوهشگران در دانشگاه جرج واشنگتن آمریکا به تازگی با احتیاط در مورد این نوع داروها اظهارنظر میکنند. آنها در جریان تحقیقاتشان به این نکته پی بردهاند که داروهای ضدحساسیت و ضدافسردگی ممکن است خطر ابتلا به بیماری فراموشی را تشدید کنند.
آنها با ۷ سال مطالعه روی ۳ هزار و ۵۰۰ نفر از افراد سنین ۶۵ سال به بالا دریافتهاند که نزدیک به ۸۰۰ نفر به بیماری فراموشی دچارند و تقریباً همه آنها از داروهای ضد حساسیت، کنترل ادرار و خوابآورها استفاده میکردند.
جاما، نشریه جامعۀ پزشکان متخصص بیماریهای داخلی در آمریکا به تازگی اعلام کرده است افرادی که برای دست کم سه سال هر روز از دوز بالای این گونه داروها استفاده کردهاند، ۵۴ درصد بیش از دیگران در معرض خطر ابتلا به بیماری فراموشی هستند.
فرضیههای منفی زیادی در مورد ضدافسردگیهای قدیمی، و داروهای مربوط به پارکینسون هم وجود دارد.
در همین زمینه دکتر سیمون ریدلی از مرکز پژوهش های آلزایمر در بریتانیا هشدار داده است که خطر بالای ابتلا به بیماری فراموشی با عواملی که باعث بروز آن می شود فرق دارد.
او گفت: «در پژوهشگران مطالعات اخیر متوجه شدهاند که ارتباط مستقیمی بین استفادۀ طولانی مدت از این داروها و افزایش خطر ابتلا به فراموشی وجود دارد. این ارتباط لزوماً به این معنی نیست که این داروها فراموشی ایجاد میکنند بلکه استفاده از اینها میتواند در دراز مدت به ایجاد این بیماری و عوارض دیگر کمک کند.»
این مطالعات هنوز به طور قطعی ادعا نکردهاند که این داروها عامل اصلی ایجاد بیماری فراموشی هستند.
عوامل متعددی ممکن است به ابتلا به بیماری فراموشی کمک کنند. برای مثال کم خوابی هم نقش مؤثری در بروز بیماری فراموشی دارد و شاید افراد کم خواب با استفاده از داروهای خواب آور بیشتر در معرض این بیماری هستند.
پروفسور شلیگری، استاد و سرپرست تیم تحقیقاتی دانشگاه جورج واشنگتن همچنین گفت که همه این داروها عملکرد ترکیبات شیمایی مغز را مختل میکنند و مانع از رسیدن این ترکیبات به سلولهای عصبی مغز میشوند.
دانشمندان میگویند، از تجویز این گونه داروها برای به ویژه سالمندان باید اجتناب شود، چون مغزشان حساستر و آسیب پذیرتر از سایرین است و بیش از دیگران در معرض خطر ابتلا به بیماری فراموشی هستند.