برخلاف تئوری رایج در باب چگونگی ایجاد و بوجود امدن بیماری ام اس در زمینه اتوایمونیتی وایسته به انتی ژن اختصاصی مربوطه اما درمان رایج ان برپایه سرکوب ایمنی کل بدن و نه با هدف انتی ژن اختصاصی میلین می باشد.
در یک مطالعه تحقیقی علمی پیگیری یکساله در مورد کاربری یک چسب روی پوستی با هدف گیری درمانی انتی ژن اختصاصی ام اس کارایی ان بررسی شده است.
در یک مرکز تخصصی پذیرش بیماران ام اس به صورت اتفاقی تعداد 30 بیمار 18-55ساله با ام اس عودکننده و ارام شونده انتخاب شدند تا چسب روی پوستی حاوی مخلوطی از یک میلیگرم از هر یک از3 نوع انتی ژن پپتید میلین شامل MBP85-89و MOG35-55 وPLP139-155 در 16 نفر و در 4 نفر از انها مخلوطی از 10 میلیگرم از هر یک از 3 پپتید بالا و در 10 نفر هم دارونما استفاده شد و نتیجه بدست امده به شرح زیر است:
در یک دوره یکساله پیگیری مجموع تعداد صایعات ام اس در ام ار ای با تزریق گادولینیوم در انهایی که چسب حاوی پپتید میلین گرفته بودند66/5 درصد از انهایی که دارونما گرفته بودند کمتر بود.
علاوه بر ان انها در احساس عمومی بهتر بودن و نیز کاهش عود سالانه بیماری و نیز در سایر مشخصه های ام ار ای بعدی خود وضعیت بهتری نسبت به گروه مقابل داشتند.
تحمل دارو حتی در انهایی که دوز بالای 10 میلیگرم گرفتند خوب بود و عارضه جدی مهمی رخ نداد.مهم ترین عارضه خارش و قرمزی در محل قرار دادن چسب بوده که در 20 درصد انها رخ داد
محدودیت های این مطالعه علمی جالب از نطر کارشناسان مربوط کم بودن تعداد کل بیماران مطالعه شده و نیز کمتر بودن تعداد انهایی که مقدار مصرف 10 میلیگرم را دریافت می کردند بود.
اما اثر بخشی پپتید های میلین در چسب جلدی مورد مصرف در بهبودی وضعیت عمومی بیماران و نیز کاهش تعداد ضایعات جدید و کم و کوچکتر شدن ضایعات قدیمی از ویژگی های این مطالعه در بیماران با ام اس عود کننده و متوقف شونده بوده است که نشانه تاثیر ترکیب بالا روی سد مغزی خونی و نیز ضایعات التهابی اعم از التهاب جدید و یا التهاب تثبیت شده قدیمی است.
ایمن بودن و تحمل ان هم ارزش دارد و جنانجه این تحقیق در تعداد بیشتر بیناران اثبات گردد می توان این پپتیدهای میلین را درمانی جدید برای کنترل بیماران با ام اس عودکننده و متوقف شونده دانست.
Walczak A, Siger M, Ciach A, Szczepanik M, Selmaj K
JAMA Neurol. 2013;70:1105-1109
نظرات بسته شده است.