درمورد نقش محافظتی استروژن و سایر اورموناهی جنسی در محافظت از پارکینسون مطاعاتی انجام شده است.دکتر کارا اسمیت فلوی بخش مغزواعصاب دانشکده پزشکی دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا دراین موررکینسون در زنان کمتر از مردان است و زنانی که زمان بیشتری در معرض اثار استروژن بوده اند حتی کمتر به این کسالت مبتلا می شوند.
زنانی که به این بیماری مبتلا می شوند معمولا در سنین بعد از یائسگی است که میزان استروژن به مقدار قابل توجهی کاهش یافته است.
دکتر اسمیت در این تحقیق در باره نقش داروهای توکسیک مانند MPTP-متامفتامین و 6OHDAدر ابتلای به پارکینسون در حDوانات مطالعه کرده و نقش محافظتی ترکیبات استروژن به ویژه 17 بتا استرادیول را تایید کرده است.
در این بررسی دیده شده که موش هایی که قبل از در معرض توکسین قرار گرفتن تحت درمان با ترکیبات استروژن قرار داشتند میزان کاهش دوپامین در جسم سیاه ویا کاهش تام دوپامین در اجسام مخطط و یا اختلالات موتوری و حرکتی موش های درمان نشده با استروژن را نداشتند.در مورد مکانیسم تاثیر استروژن به نظر می رسد این اثار بیشتر ناشی از تاثیر مستقیم خود استروژن بر گیرنده های مغزی باشد.چنانچه اثار مثبت و محافظتی استروژن بر مغز بدون بروز برخی تاثیرات منفی عمومی ان میسر بود انگاه در انسان هم قابل استفاده بود.
در برخی گونه های جانوری قبلا دیده شده بود که عمل جراحی تخمدان ها با کاهش میزان دوپامین همراه بوده که با تجویز استروژن سنتتیک جبران می شد.لذا به نظر می رسد که استروژن اثر محافظتی روی نورون های مولد دوپامین در این شیوه درمانی پارکینسون دارد.
تحقیقات برای ارزیابی این شیوه درمانی در انسان ها منونط به بررسی مدل های حیوانی پیشرفته تر و نیز کنترل عوارض سیستمیک استروژن است و این به نظر دور از دسترس نیست.
References
- Smith KM. Neuroprotection by sex steroid hormones in Parkinson’s disease. Program and abstracts of the 66th Annual Meeting of the American Academy of Neurology; April 26-May 3, 2014; Philadelphia, Pennsylvania. Emerging Science Abstract P3.068
نظرات بسته شده است.