اولی متعلق است به قبرستان باستانی سولب در نوبی که عبارت است از یک توده استخوانی که از چسبیدن استخوان‌های دراز کف دست به وجود آمده. این چسبیدگی استخوانی با ویرانی همراه است که به تنهایی نشان دهنده سل استخوانی-مفصلی است.
دومین مورد مربوط به سل ستون فقرات است که از قبرستان مروونژین در رویل واقع در ایالت نرماندی سفلی به دست آمده. قطعه ستون فقرات حفاظت شده از لحاظ شکل ظاهری و تصویر پرتونگاری کاملا مشخص است. به خصوص گوژپشتی زاویه دار کاملا مشابه مواردی است که در زمان ما دیده می‌شود. بهبود بیماری از طریق چسبندگی مهره‌ها به یکدیگر صورت گرفته است.
منبع:
تاریخ پزشکی، داروسازی، دندانپزشکی و دامپزشکی/ ژاک پوله/ ترجمه ثاقب فر و همکاران/ ج۱/ ص۲۰
گردآوری: فاطمه محمدی