درمانهای جراحی صرع

۷

تشنج از جمله امراض شایع است .دومین علامت مراجعه به اطبای مغز واعصاب بعد از سردرد است و بطور کلی بین نیم تا 3 در صد در جوامع مختلف شایع است.سوابق شناختی ان به قرنها پیش باز می گردد و شیوه های تشخیص ودرمان ان دستخوش تغییرات شگرفی شده اسا از ان زمان که حلول ارواح خبیثه و شیطان در جسم فرد مبتلا  از کشیدن خط دور فرد مصروع در حال تشنج در اماکن عمومی تا تا کفاره دادن و انداختن پول دور او زمانهای زیادی سپری شده و تحولات فراوانی رخ داده است.

از تاریخچه عهد عتیق که بگذریم اولین تجربیات جراحی برای درمان صرع به اوایل قرن نوردهم مربوط می شود اما بواقع اولین جراحی مدرن برای درمان صرع در تاریخ 25 ماه می سال 1886 در بیمارستان ناشنال هاسپیتال لندن توسط دکتر سر ویکتور هارسلیSir V.Horsley برای در مان صرع فوکال ناشی از یک ضربه سر و شکستگی فرورفته جمجمه بود.وی تا پایان سال فوق تعداد 9 جراحی موفقیت امیز برای درمان صرع کرد و این شیوه درمانی را برای صرع به جهان طب شناسانید.

امروزه روشهای بسیار جدید و متنوعی برای درمان جراحی این کسالت معرفی و انجام می شود.

Neural Stimulation شیوه جدیدی برای درمان صرع های مقاوم به دارواست.

بسیاری از انواع تشنج علیرغم درمان صحیح و تجویز دوزاژ حداکثری داروهای مربوط درمان نشده و در عین حال بیمار کاندید جراحی معمول باز کردن جمجمه نیستند.

برای این گروه از بیماران تکنیک های جدیدی مطالعه و اعمال شده که یکی از انها نورال استیمولاسیون است که بسیار هم مورد توجه قرار گرفته است که با انتخاب درست بیمار و توسط فعالیت الکتریکی کاربردی به نواحی مورد نظر مغزی می توان بدون عوارض متداول داروهای ضد صرع تشنجهای مقاوم بیمار را کنترل کرد.

دکتر ایروینگ کوپر جراح اعصاب پیشگام این روش جراحی اعصاب فونکسیونل بوده  است (1922-1985)وی بعد از درمان لرزش های مقاوم با ایجاد ضایعاتی در عمق مغز بیماران مبتلا به لرزش متد تحریک الکتریکی مغزی را برای درمان تعدادی از بیماریهای مغزی ابداع کرد که در بیماران با فلج مغزی-تشنج و دیستونی به تحریک الکتریکی مخچه روی اوردو سپس در مراحل بعدی الکترودهایی را در عمق مفز در نواحی کپسول داخلی و تالاموس برای درمان تشنج بکار گرفت.تحریک الکتریکی با فرکانس بالای عمقی مغزی در درمان امراض مقاوم به درمانی مانند پارکینسون-دیستونی و لرزش اولیه بکار می رود.اخیرا کاربردهای دیگری برای این روش در درمان امراضی مانند صرع و امراض وسواسی روحی مطرح واستفاده شده است.

کاربرد ان لذا در تشنج های مقاوم به درمان وزافزون بوده و همانطوریکه بیان شد بشدت مورد توجه قرار رفته است.سایر کانونهای تحریک الکتریک برای این مقصود عبارتند از:مخچه-هسته کده-تالاموس سانترامیدال-تالاموس قدامی-ساب تالاموس

هیپوکامپ و کانونهای تشنجی نیوکورتیکال.نتایج اولیه رضایت بخش بوده اما هنوز برای قضاوت نهایی باید تامل کرد.قراردادن الکترود در مغز به دلایل دیگری غیر از  تشنج با 5درصد خونریزی و 5درصد عفونت همراه است.یک مطالعه کنترل شده با تحریک نایحه قدامی تالاموس برای درمان تشنج های سرکش پارشیال و جنرالیزه ثانوی دردست انجام است.

تحریک نقاط خارج از تالاموس هم در دست بررسی و مطلعه است.مطالعات متعددی نشان می دهد که تحریک ناحیه قدامی تالاموس در ایجاد و ادامه تشنج نقش بسزایی دارد.

نظرات بسته شده است.

× ثبت نوبت آنلاین