مقصود از این مقاله استفاده از نظرلت متخصصین کارامد در درمان سکته های مغزی حاد برای کاهش خطر بروز وخیم تر شدن وضعیت مغزی انها است:
در بمار با اکسیزناسیون نرمال دادن اکسیزن بی معنی است اما اگر میزان اشباع اکسیژن کمنر از 92درصد باشد تامین ان صروری است.
تنظیم قند خون برای تامین متابلیسم صحیح مغزی بسیار اهمیت دارد هم افزایش و هم کاهش میزان قند خون از حد مجاز مناسب یک بیمار سکته مغزی در فاز حاد نیست.در صورا بالاتر بودن قند خون از 100 میلیگرم در هر لیتر باید انسولین تجویز گردد.
بالاتر بودن دمای بدن از 37 درجه سانتیگراد به معنی دورنمای نامناسب است.
کم کردن فشار خون بیمار در فاز حاد سکته مغزی بجز در موارد تهدید امیز برای بیمار ضروری نیست و در انصورت هم باید با احتیاط عمل کرد.
امروزه نظر کارشناسان ان است که اگر فشار خون سیستولیک بیمار بالاتر از 22وفشار خون دیاستولیک وی بالاتر از 12 در فاز حاد سکته مغزی باشد کاهش دادن مطرح است.
در موارد سکته های مغزی به شکل خونریزی و نیز در موارد بعد از انجام ترمبولیز چنانچه فشارر سیستولیک بالاتر از 18 و فشار دیاستولیک بالاتر از 10/5 باشد کاهش دادن ان ضرورت پیدا می کند.
مقادیر کم هپارین ریسک بروز لخته در اندام تحتانی و نیز امبولی ریوی را بدون افزایش دادن خطر خونریزی مغزی می تواند مهار کند.
نظر مثبتی در مورد تجویز دارو برای پیشگیری از وقوع تشنج در سکته مغزی ایسکمیک حاد وجود ندارد.
مطالعات بیشتری برای رسیدن به ارقام مناسب جهت کنترل میزان فشار و قند خون ونیز درستی تجویز داروهای ضد صرع لازم است.
Pugin D, Woimant F; Revue Neurologique (May 2012)
نظرات بسته شده است.