پژوهشگران آمریکایی در یک بررسی سه مرحلهای دریافتند که شیوع کووید- ۱۹، به افزایش ترس، افسردگی و تمایل به خودکشی منجر شده است.
بررسی پژوهشگران “دانشگاه آرکانزاس”( U of A ) از ابتدای شیوع کووید- ۱۹ تاکنون نشان میدهد که سطح فکر کردن به خودکشی و ضربه روانی ناشی از این شرایط افزایش یافته است.
بررسیهای این پژوهشگران نشان میدهد که شیوع کووید- ۱۹، به افزایش سطح افسردگی، اضطراب، تمایل به خودکشی و ضربه روانی در میان بزرگسالان آمریکا منجر شده است.
پژوهشگران با یک بررسی اینترنتی، ۱۰ هزار و ۳۶۸ بزرگسال را ارزیابی کردند تا بتوانند اثرات روانی و اجتماعی همهگیری کووید- ۱۹ را بهتر درک کنند. “کوین فیتزپاتریک”(Kevin Fitzpatrick)، استاد جامعهشناسی دانشگاه آرکانزاس و از نویسندگان این پژوهش باور دارد که عامل اصلی ایجاد چنین شرایطی، ترس است.
فیتزپاتریک گفت: ترس یک عامل ثابت برای پیشبینی است. ما دریافتیم که ترس به همراه بسیاری از آسیبپذیریهای اجتماعی میتواند به صورت قابل توجهی، پیامدهای سلامت روحی را پیشبینی کند. بررسیها نشان میدهند که ترس افراد، در محیطهایی که میزان ابتلا به کووید-۱۹ یا مرگ و میر ناشی از آن در آنها بیشتر است، آمار بالاتری دارد.
فیتزپاتریک و گروهش در بررسی اینترنتی دریافتند نمره پاسخدهندگان در مقایسه با نتایج بررسیهای بالینی، به صورت میانگین بیشتر است. نمره تقریبا یک سوم پاسخدهندگان نیز بالای این سطح بود. پژوهشگران دریافتند که نشانههای افسردگی در میان گروههای آسیبپذیر جامعه از جمله زنان، افراد بیکار و کسانی که با ناامنی غذایی روبرو هستند، بیشتر است.
دومین مرحله بررسی نشان داد که ۱۵ درصد از پاسخدهندگان، در معرض خطر خودکشی قرار دارند. خطر تمایل به خودکشی، در میان سیاهپوستان، افراد مجرد و پاسخدهندگان جوانتر، بیشتر بود.
پژوهشگران در سومین مرحله بررسی، پیامدهای شیوع کووید- ۱۹ را در ایجاد ترس و سلامت روحی ارزیابی کردند. هنگامی که از پاسخدهندگان خواسته شد تا میزان ترس خود از کووید- ۱۹ را از یک تا ۱۰ طبقهبندی کنند، میانگین پاسخ آنها عدد هفت بود. ترس از بیماری و پیامدهای آن، در سراسر کشور یکسان نبود؛ بلکه در نواحی که تراکم بالاتری از بیماری داشتند و افراد آسیبپذیر جامعه در آنها زندگی میکردند، بیشتر دیده شد.
فیتزپاتریک گفت: اکنون زمان آن فرا رسیده است تا از همهگیری کووید- ۱۹ درس بگیریم. کووید- ۱۹ یا بیماریهای شبیه به آن به سراغ ما میآیند و ما باید خود را برای درک بهتر آن آماده کنیم. ما باید مطمئن باشیم که علم در این زمینه پیشرو است و از گروههای آسیبپذیر جامعه مراقبت کنیم.