پارکینسون و حمله قلبی

 افرادی که دچار حمله قلبی شده اند در معرض خطر سکته مغزی و زوال عقل عروقی هستند. با این حال، یک مطالعه جدید نشان داد که آنها ممکن است کمتر به بیماری پارکینسون مبتلا شوند.

اثار پارکینسون در مغز

بیماری پارکینسون یک اختلال مغزی است که با از دست دادن پیشرونده حرکت فیزیکی، از جمله لرزش، گفتار آهسته یا نامفهوم، و یا سفتی یا محدودیت دامنه حرکتی برای راه رفتن و سایر فعالیت‌های بدنی مشخص می‌شود. هیچ درمانی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد و همچنین با تغییرات رفتاری، افسردگی، کاهش حافظه و خستگی همراه است.

پارکینسونیسم ثانویه که علائمی مشابه بیماری پارکینسون دارد، ممکن است در اثر سکته مغزی، داروهای روانپزشکی یا قلبی عروقی یا سایر بیماری‌ها ایجاد شود.

«ینس ساندبل»، سرپرست تیم تحقیق از بیمارستان دانشگاه آرهوس دانمارک، گفت: «ما قبلاً دریافته بودیم که پس از حمله قلبی، خطر عوارض عصبی عروقی مانند سکته مغزی ایسکمیک [سکته مغزی ناشی از لخته خون] یا زوال عقل عروقی به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد، از اینرو وجود خطر کمتر ابتلاء به بیماری پارکینسون تا حدودی تعجب آور بود.»

این یافته‌ها نشان می‌دهد که خطر ابتلاء به بیماری پارکینسون حداقل پس از حمله قلبی افزایش نمی‌یابد و نباید برای بیماران نگران‌کننده باشد یا یک تمرکز پیشگیرانه برای پزشکان در پیگیری وضعیت بیماران باشد.

محققان گزارشات بهداشتی خدمات بهداشت ملی دانمارک را بررسی کردند. آنها خطر بیماری پارکینسون و پارکینسونیسم ثانویه را در بین حدود ۱۸۲ هزار بیمار که برای اولین بار بین سالهای ۱۹۹۵ تا ۲۰۱۶ دچار حمله قلبی شده بودند و بیش از ۹۰۹ هزار نفر در قالب گروه کنترل که از نظر سن، جنس و سال همسان بودند، مقایسه کردند.

نتیجه گیری

طی یک پیگیری مستمر ۲۱ ساله، تجزیه و تحلیل‌ها نشان داد که در مقایسه با گروه کنترل، خطر ابتلاء به پارکینسون در بین افرادی که دچار حمله قلبی شده بودند ۲۰ درصد کمتر بود. و همچنین احتمال ابتلاء به پارکینسونیسم ثانویه در میان افرادی که دچار حمله قلبی شده اند ۲۸ درصد کمتر بود.