پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود به شناسایی دو پروتئین پرداخته‌اند که می‌توانند به ترمیم عضلات آسیب‌دیده کمک کنند.
گروهی از پژوهشگران توانسته‌اند پروتئین‌هایی را شناسایی کنند که برای ترمیم عضلات اسکلتی پس از جراحت حاد و آسیب‌های ناشی از “دیستروفی ماهیچه‌ای دوشن”(DMD) ضروری هستند.
عضلات اسکلتی که استخوان‌ها را به هم متصل می‌کنند و به انسان امکان حرکت می‌دهند، ۵۰ تا ۷۵ درصد از کل پروتئین‌های بدن را در بر دارند. عضلات اسکلتی نه تنها فراوان‌ترین و پویاترین بافت بدن انسان هستند که برای حرکت و تنفس ضرورت دارند، بلکه کل متابولیسم بدن را نیز کنترل می‌کنند. بنابراین، هنگامی که عضلات اسکلتی به واسطه تروما یا بیماری‌های دژنراتیو آسیب ببینند، ممکن است شرایط پیچیده شود.
“آشوک کومار”(Ashok Kumar)، از پژوهشگران این پروژه گفت: ما دریافتیم پروتئین “IRE۱” که روی غشای شبکه آندوپلاسمی قرار دارد و همچنین پروتئین “XBP۱”، برای ترمیم کارآمد عضله اسکلتی پس از جراحت و آسیب ناشی از دیستروفی ماهیچه‌ای دوشن، مهم هستند.
درک مکانیسم‌های ورای بازسازی عضلات اسکلتی، در توسعه روش‌های جدید برای درمان انواع اختلالات ژنتیکی و اکتسابی دژنراتیو عضلانی، ضروری است.
کومار ادامه داد: ما دریافتیم که ترمیم عضلات اسکلتی در مدل‌های آزمایشی که پروتئین IRE۱ یا XBP۱ از عضله اسکلتی آنها حذف شده، به طور قابل توجهی کاهش یافته است. این پروتئین‌ها به واسطه افزایش تکثیر سلول‌های بنیادی عضلانی، از ترمیم عضلات اسکلتی حمایت می‌کنند. حذف IRE۱ از عضلات اسکلتی، فراوانی سلول‌های بنیادی عضلانی را کاهش می‌دهد و امکان بروز دیستروفی عضلانی را بالا می‌برد.
پژوهش‌هایی که در آزمایشگاه کومار در حال انجام شدن هستند، به بررسی این موضوع می‌پردازند که آیا فعال‌کننده‌های دارویی IRE۱ و XBP۱ که اخیرا توسعه یافته‌اند، می‌توانند ترمیم عضلات اسکلتی را پس از آسیب حاد و سایر بیماری‌های دژنراتیو عضلانی بهبود ببخشند.
کومار افزود: این پژوهش، دامنه وسیعی در توسعه دارو برای بیماری‌های عضلانی اسکلتی دارد.
این پژوهش، در مجله “eLife” به چاپ رسید.