درمانهای جدیدتر پارکینسون

۱۷

در حال حاضر در آلمان تقریبآ ۲۵۰ هزار نفر از سندروم پارکینسون رنج میبرند. ویژگى مشخص این بیمارى، لرزش دستها و پاهاى افراد مبتلا و عدم وجود کنترل کامل آنها بر حرکتهاى این اعضاى بدن است، که عادیترین اعمال روزمره را به موانعى غیر قابل عبور تبدیل مینماید. خطر ابتلا به این بیمارى، با بالا رفتن سن افراد افزایش مییابد. ما اینبار به جدیدترین دستاوردهاى پزشکان و پژوهشگرانى اشاره میکنیم که، از دیروز دوشنبه تا پنجشنبه آین

مدلى از ساختمان مغز، در موزه مانهایم

�ه در برلین، طى شانزدهمین کنگره جهانى مبارزه با بیمارى پارکینسون به مبادله دانسته هاى خود میپردازند.

شرکت کنندگان در کنگره جهانى مبارزه با بیمارى پارکینسون که از سال ۱۹۸۲ برگزار میگردد، امسال بار دیگر در کشور آلمان با یکدیگر دیدار میکنند. بیش از ۲۸۰۰ پزشک و دانشمند فعال در این زمینه، از ۷۵ کشور مختلف جهان، براى بحث و مشورت در برلین گرد هم آمده اند. باید اشاره کنیم که نتیجه جدیدترین مطالعات پژوهشگران آلمانى، در نگاه نخست همانند یک معجزه میباشد.

این بررسیها از سوى ۸ کلینیک پزشکى آلمان، از سال ۲۰۰۱ میلادى بر روى ۱۵۶ فرد مبتلا به بیمارى پارکینسون انجام گرفتند، که در مرحله پیشرفته آن بسر میبردند. مطالعات نشان دادند که، بکارگیرى یک دستگاه محرک الکتریکى، همانند دستگاه محرک ضربان قلب یا Peacmaker در مغز این افراد، لرزش دائمى دستها و پاهاى آنها را بصورت چشمگیرى کاهش میبخشد و حرکات آنها بار دیگر، کاملآ عادى میگردند. نیمى از بیماران مورد آزمون از دستگاه محرک مغزى برخوردار شدند، به این صورت که، جراحان مجرب از طریق یک سوراخ بسیار کوچک در جمجمه، الکترودهاى لازم را در بخش ویژه اى از مغز آنها قرار دادند. این الکترودها با سیمهاى بسیار ظریف به ژنراتورهاى محرک الکتریکى، متصل گردیدند که، همانند دستگاه محرک ضربان قلب، در نزدیکى شانه جاى میگیرد. به این ترتیب ضربانهاى ضعیف الکتریکى، سلولهاى مغزى اى را فلج میکنند، که موجب انجام حرکتهاى ناخواسته و لرزشهاى مشخصه بیمارى پارکینسون میگردند.

براى نخستین بار طى مطالعات علمى در کشور آلمان ثابت شده است که، این دستگاه الکتریکى محرک مغز، کیفیت زندگى بیماران مبتلا به پارکینسون را مشخصا بهبود میبخشد. بسیارى از بیمارانى که پیش از این، تنها ۲ ساعت در روز قادر بودند حرکاتى عادى داشته باشند، طبق مطالعات انجام گرفته، اینک مدت تقریبا ۸ ساعت یا حتى طولانى تر از عوارض این بیمارى رهائى میابند. این روش، براى نخستین بار در اواسط دهه ۹۰ بکار گرفته شد اما، تاثیر تحریکهاى الکتریکى در مغز بمیاران مبتلا به پارکینسون، تا کنون از طریق مطالعات مشخص، اثبات نشده بود.

با این وجود باید تذکر دهیم که این، تنها دستاورد کوچکیست، در زمینه درمان بیمارى پارکینسون زیرا، بکارگیرى چنین دستگاهى فقط براى ۱۰ تا ۲۰ درصد از بیماران و اغلب براى جوانترها ثمر بخش است.. بعلاوه، تحریکهاى الکتریکى این دستگاه در اعماق بافت مغز نیز نمیتوانند، از پیشروى بیمارى پارکینسون جلوگیرى کنند. دکتر گونتر دویشل پزشک متخصص مغز و اعصاب از شهر کیل توضیح میدهد که، “این دستگاه الکتریکى تنها قادر است میزان دشوارى بیمارى پارکینسون را به مدت ۱۵ سال به تعویق اندازد.”

سندروم پارکینسون هنوز همچنان غیر قابل درمان باقى میماند و دلایل ابتلاى به آن نامعلومند. تنها امر مشخص، تاثیر این بیماریست. به این ترتیب که، در مغز افراد مبتلا به پارکینسون سلولهاى عصبى اى از بین میروند که، حرکتهاى ماهیچه اى را تحت کنترل دارند. با از میان رفتن این سلولهاى مغزى، تولید مواد دوپامین، نورآدرنالین و سروتونین تقلیل یافته و انتقال تحریکهاى ضرورى بین اعصاب، براى انجام حرکتهاى ماهیچه ها دیگر صورت نمیگیرند. مهمترین مشکل در مورد بیمارى پارکینسون این است که، تشخیص آن براى پزشکان، تازه زمانى ممکن میگردد که، ۶۰ درصد از سلولهاى عصبى مغز میانى از بین رفته اند.

نظرات بسته شده است.

× ثبت نوبت آنلاین