در مورد احتمال تاثیر جراحی عروق در بیماری مولتیپل اسکلروزیس MS مطالب زیادی مطرح شده است .
این نظریه که انسداد عروق گردن و ایراد در خون رسانی به مغز و رسوب و تجمع اهن در عروق مغزی به علت اختلل در برگشت خون وردید از مغز در جریان نارسایی مغزی نخاعی cerebrospinal venoud insufficiency -CCSVI اولین بار توسط پزشکی جراح عروق از شهر فرارای ferrara ایتالیا به نام دکتر پائولو زامبونیمطرح شده و به سرعت گسترش یافته و بیماران درمانده فراوانی از سرتاسر دنیا به انجا هجوم برده و بزودی نام دکتر زامبونی شهرت بین المللی یافته وی مدعی بود که همسر 37 ساله خود را با این شیوه معالجه کرده و باز کردن ورید مسدود ناحیه گردنی وی و گذاردن استنت در عروق گردن باعث بازگشت اکثر علایم بیماری گشته و بیماران متعددی به سایر کشورهای جهان که دستیاران دکتر زامبونی ای عمل را انجام می دادند می رفتند و عمل می کردند از همین ایران هم بیمارانی به لهستان و سایر نقاط جهان رفته و جراحی می کردند و در کشور کویت دکتر “سنان” نامی با انجام این عمل به اصطلاح باز کردن رگهای گردن ادعای شفای عاجل بیماران را داشته و خلاصه تبلیغات وسیعی انجام و عده بی شماری این عمل را انجام دادند اما کمتر اطلاعات مستندی در باب سرانجام ووضعیت فعلی ان بیماران دردسترس است.
داستان فروش چند صد میلیارد دلاری داروهای ایتنرفرون در سال و گزارشات متعددی در باب اثار مثبت ان به کنار جراحی فوق هم مزید برعلت گشته و اقراد بیمار مستاصل که برای بهبودی به هر رونه امیدی متشبث می شوند با صرف هزینه های فراوان راهی سفر خارج و گاهی هم داخل جهت انجام این عمل شده و بعضا می شوند.
اما حقیقت ماجرا چیست؟ علت بیماری ام اس هنوز به درستی معلوم نیست و علیرغم تحقیقات و هزینه های گزافی که شده و می شود و تئوری های متعدد بیان شده علت و یا علل معلوم نیست لذا هر تئوری را می توان مطرح کرد از جمله داستان انسداد و یا تنگی شدید عروق گردن هم را می توان در همین ردیف دانست وازدیاد ذخیره اهن در مغز را در بروز علائم بیماری موثر دانست.
اشتباه نشود, بهیجوچه با تئوری های نو و خلاقانه درست و صحیح مخالفتی نیست در یکی از پست های همین وبلاگ با عنوان پشت پرده تحقیقات الزایمر در تاریخ 24 ابان 91 —http://neurologist.blogfa.com/post-6428.aspx —-در مورد روبرو شدن با ایده های جدید و مقابل انها ایستادن صحبت شده و حقایق تلخی در باب مافیای تحقیقات و کمپانی های داروسازی بیان شده بود.نظریات تازه همواره با مخالفت روبرو شده و ابتدا بشدت طرد و سپس تایید شده و حتی بانیان ان جوائز بین المللی می گیرند.
اما یک ایده جدید باید بصورت علمی طرح و مطالعات و ازمایشات لازم انجام و در تعداد کافی داوطلب با کنترل روشهای علمی و اخلاقی و مقایسه با گروه شاهد تایید و به به صورت روتین انجام و تازه بعد از ان هم پیگیری شده تا نقاط احتمالی غافل مانده شناخته گردند.داروی ناتالیزومابNatazulimab (تایسباریTysbari) برای ام اس از سوی سازمان داروغذای امریکاتایید و عرضه و در عمل عوارض مرگبار ان PMLشناخته و تاییدیه ان پس گرفته شده و ممنوع شد و مجددا بررسی های جدیدی انجام و دو باره تایید شده و اینک تحت ضوابط خاصی مصرف می شود.
دکتر فرانک ویت Frank Veith استاد جراحی عروقی دانشگاه نیویورک و درمانگاه کلیولند در باب جراحی عروق کردنی و نارسایی مغزی نخاعی و ارتباط ان با بیماری ام اس سخنرانی کرده است که خلاصه ان به شرح یزیر است و می توانید اصل مقاله و سخنرانی را در بخش ماخذ بیابید.
این مقوله یکی از مورد بحث انگیز ترین عناوین در طب جدید است.در واقع دو گروه با عقاید کاملا متضاد در این میان هستند:
1- برخی اطبای موجه و شناخته شده کاملا به این فرضیه که فشار ناشی از تنگی عروق ناحیه کردن و فقسه سینه اسباب بروز و تشدید علائم بیماری ام اس است و در نتیجه رفع ان فشار با جراحی و گذاردن فنر در عروق مورد نظر به بهبود علایم ام اس کمک می کند اعتقاد دارند.
2-در مقابل گروه کاملا شناخته شده و موجه دیگری از محققین چنان رابطه ای بین فشار عروق سینه و گردن و رفع فشار با اتساع به کمک بالونی را در درمان علائم بیماری ام اس نامربوط و غیر ضروری می دانند.
در واقع علت چنان تناقضی چیست؟ خیلی سخت نیست بیماری ام اس عارضه خاصی است که حتی بدون درمان بالا و پایین شده و رفت و برگشت دارد و قضاوت انکه بهبودی علایم بیمار به بالون گذاردن مربوط بوده و یا انکه خود بیماری تخفیف علایم داشته است می تواند دشوار باشد.
از سوی دیگر بیماران ام اس اکثرا خسته و ناامید هستند و حتی علیرغم انکه اطلاعت مستندی در مورد تاثیر قطعی روش بالا در دست نیست مشتاق امتحان ان هستند.
برخی بیماران با ام اس فاقد تنگی عروقی هستند و در برابر پاره ای بیماران با تنگی عروقی به ام اس مبتلا نیستند لذا اختلاف ارا باقی می ماند و به نظر می رسد این اختلاف برقرار بماند زیرا امکان مقایسه ان با دارونما و یا روش مشابه غیر فعال تقریبا غیر ممکن است و اصولا بیماران اجازه چنان تستی را نمی دهند زیرا چنان ناامید هستند که مایل به انجام جراحی می باشند.
در جلسه اینده سمپوزیوم بیماری های عروقی نیویورک در ابانماه 2013 شاید اطلاعات بیشتری بدست بیاید اما برای بیماران جراحان عروق و متخصصان اقدامات تهاجمی-متخصصین مغز و اعصاب این اختلاف نظر ها برقرار باقی خواهد ماند.
http://www.medscape.com/viewarticle/779310
نظرات بسته شده است.