نتیجه تحقیقی که در کنفرانس سالانه انجمن روانشناسان بریتانیا ارائه شده نشان می‌دهد تماشای صحنه‌های خشن در رسانه‌های اجتماعی ممکن است به اختلال تنش زای پس از رویداد (PTSD) منجر شود.
دکتر پم رامسدن استاد دانکشده علوم اجتماعی دانشگاه بردفورد که این تحقیق را انجام داده می‌گوید: “تاثیر منفی تماشای درد و رنج دیگران روی کسانی که مشاغل درمانی دارند مدتهاست که شناخته شده است. مطالعات مختلف نشان داده‌اند دیدن افرادی که آسیب روحی خورده‌اند باعث صدمات روحی در بیینده می‌شود که به آن آسیب روحی نیابتی می‌گویند.”
“شبکه‌های اجتماعی باعث شده‌اند تا همه بتوانند اخبار خشونت‌بار و تصاویر فجیع را با جزئیانی وحشتناک و بدون تعدیل ببینند.”
“دیدن این اتفاقات و حس کردن عذاب افرادی که آنها را تجربه کرده‌اند ممکن است بر زندگی روزمره ما تاثیر بگذارد. در این تحقیق ما می‌خواستیم ببینیم که آیا ممکن است تاثیر دیدن این تصاویر بر مردم طولانی‌تر باشد و باعث اضطراب و استرس و نیز اختلال تنش‌زای پس از رویداد شود یا نه.”
در این تحقیق ۱۸۹ نفر زن و مرد که متوسط سن‌شان ۳۷ سال بود شرکت داشتند که پس از تماشای صحنه‌های وحشتناک اخبار از جمله فروریختن برج‌های تجارت جهانی، تیراندازی به شاگردان مدرسه و بمب‌گذاری انتحاری از چندین زاویه از نظر روانی ارزیابی شدند.
بررسی نتایج ارزیابی‌ها نشان داد که ۲۲ درصد افراد شرکت کننده به طرز بارزی تحت تاثیر تماشای این تصاویر قرار گرفته بودند در حالی که هیچ یک از آنها در معرض هیچ رویداد تکان‌دهنده‌ای در زندگی خود نبودند و فقط این تصاویر را در شبکه‌های اجتماعی تماشا کرده بودند.
دکتر رامسدن می‌گوید: “این واقعا نگران‌کننده است که نزدیک به یک چهارم کسانی که این تصاویر را تماشا کرده بودند در ارزیابی بالینی از نظر اختلال تنش‌زای پس از رویداد نمره بالایی گرفتند و این خطر برای افراد معاشرتی و برونگرا بیشتر بود.”
“با وجود تلفن‌های هوشمند و تبلت که دسترسی به شبکه‌های اجتماعی را افزایش داده لازم است که مطمئن شویم مردم از خطرات تماشای چنین تصاویری آگاهند و در صورت نیاز از کمک و حمایت برخودار هستند.”
اختلال تنش زای پس از رویداد معمولا در کسانی اتفاق می‌افتد که شاهد اتفاقات وحشتناک بوده‌اند، کسانی که در جنگ یا زندانی جنگی بوده‌اند، شاهد یا قربانی تصادف ترافیکی بوده‌اند یا قربانی تجاوز شده‌اند از کسانی هستند که ممکن است به این بیماری دچار شوند.
این افراد مرتب خاطره، صحنه‌ها و احساسات خودشان در زمان این اتفاقات برایشان زنده می‌شود یا خواب آن را می‌بینند. آنها اضطراب و افسرگی شدید پیدا می‌کنند و به راحتی از کوره در می‌روند و به شدت عصبانی می‌شوند.
این افراد احساسات و عواطف مثبت را حس نمی‌کنند، علاقه به زندگی و فعالیت‌هایش را از دست می‌دهند و برای پرهیز از زنده شدن آن اتفاق، فعالیت و معاشرت‌های خود را محدود می‌کنند.
نظرات بسته شده است.