ریچارد داوکینز از خداناباوران مشهور جرقه بحثی را زده است در مورد روایت قصه های پریان برای کودکان. اما استر وبر این سوال را مطرح می کند که آیا واقعا شنیدن این داستان ها به رشد عقلانیت در کودکان کمک می کند؟
از داوکینز در فستیوال علمی چلتنام نقل شده که ” این مساله که چرا شاهزاده تبدیل به قورباغه نمی شود یک دلیل بسیار جالب دارد: برای اینکه از نظر آماری تقریبا ممکن نیست.” پس از این فستیوال، داوکینز به شیوه ای که از او در رسانه ها نقل قول شده اعتراض کرده است.
او به بی بی سی گفته قصه های پریان خوبی‌ها و بدی های خودشان را دارند. “از یک طرف ممکن است بگویید که باورهای ماورالطبیعی را جایگزین واقعیت می کنند”. اما در همان حال ممکن است ” تاثیرات مثبتی” هم داشته باشند چون کودک یاد می گیرد که بعضی داستانها واقعی اند و بعضی دیگر واقعیت ندارند.
پروفسور ایوان کلی از دانشگاه کالج لندن می گوید: ” افسانه تا حدودی به رشد قوه تخیل کمک می کند. همچنین داستانگویی و داستان شنیدن مهم است، باعث صمیمیت و نزدیکی می شود و جریانی از محبت برقرار می کند.”
” کودکانی که به قصه گوش می دهند، در خواندن و نوشتن نمره های بهتری می گیرند، در امتحان ها موفق ترند و رشد اجتماعی و احساسی بهتری دارند.”
دکتر دیوید کیربی، پژوهشگر علوم و زندگی اجتماعی در دانشگاه منچستر به این نکته اشاره می کند که خود داوکینز می تواند فرق بین داستان و واقعیت را تشخیص دهد و اینکه در کودکی برایش داستان گفته اند، مانعی برای او نیست.
کیربی می گوید: “بقیه بچه ها هم همان میزان آگاهی را که ریچارد داوکینز داشته، دارند.” آنها می توانند با داستان های تخیلی سرگرم شوند و از آنها لذت ببرند، بدون اینکه مشکلی برای تشخیص تفاوت داستان از دنیای واقعی داشته باشند.
دومینیک وایز، پروفسور در زمینه دوران کودکی و آموزش که تحقیقش بر روی خلاقیت در کلاس های مدرسه است، می گوید که قصه های پریان به افزایش درک کودک از جهان کمک می کند. او می گوید شنل قرمزی “به طور خاص به دختر بچه ها می گوید که از غریبه ها دوری کنند.”
سالی گودارد بلیث، نویسنده کتاب ویژگی کودکی طبیعی می گوید استعاره هایی همچون “روزی ، روزگاری” یا “در سرزمینهای دور” مقدمه هایی هستند که به سرعت می گویند با دنیای هر روزه فاصله داریم. این به کودک کمک می کند تا واقعیت را از غیرواقعی‌ها تشخیص دهد.
رویاها و افسانه ها به کودک کمک می کنند تا خارج از چهارچوب های معمول فکر کند و جهشی را ایجاد می کنند که به اکتشافات و اختراعات علمی می رسد. سالی گودارد می گوید: ” تنها در دنیایی سرد و زمخت است که با کودکان درباره وقایعی حرف میزنیم که از لحاظ آماری ممکن اند.
نظرات بسته شده است.