به گزارش دیلی میل، احتمالا برای شما پیش آمده که در هنگام درد کشیدن اطرافیان فکر کردید که خودتان دردتان می آید.
ممکن است صحنه بریدن انگشت فردی را ببینید یا وقتی چکش به اشتباه روی ناخن شست دوستتان فرو می آید، آهی از ته دل بکشید.
اغلب ما گمان می کنیم که این حالت حس کردن واقعی درد نیست بلکه یک عکس العمل احساسی به درد افرادی است که دوستشان داریم.
دانشمندان مرکز علوم شناختی و مغز ماکس پلانک می گویند که فعال شدن این بخش مغز باعث می شود که حتی اگر خود ما زخمی نشویم، دردی را که فرد زخمی حس می کند، حس کنیم.
دکتر آنیتا توشه، یکی از دانشمندان عصب شناس این مرکز می گوید: واقعیت این است که مغز ما درد و دیگر حوادث ناخوشایند اطرافیان را تحلیل می کند.
به گفته توشه، تجربه درد اطرافیان از نظر ارتباطات اجتماعی بسیار اهمیت دارد چراکه ما را قادر می کند درد بقیه را درک کنیم.
برای این تحقیق، دانشمندان فعالیت های مغزی را در هنگام زخمی شدن شخص و همین طور دیدن زخمی شدن دیگران با هم مقایسه کرده اند. وقتی فردی، انگشتش را با چکش زخمی می کند، یک درد فیزیکی را تجربه می کند. در این حالت فرد حواسش را بیشتر جمع می کند تا دوباره دستش زیر چکش نرود.
اما وقتی فرد دوستش را می بیند که به دستش چکش می خورد، از روی همدلی، درد را حس می کند. در این حال، با آن که از نظر فیزیکی اتفاقی برایش نیفتاده، اما در مغزش همان علایم ضربه دیدن به وجود می آید. فرد احساس پریشانی می کند و مانند دوستش، از چکش فاصله می گیرد با اینکه چکش باعث دردی برای بدن وی نشده است.
با آن که تحقیقات قبلی نشان داده بود که بخش اینسولای قدامی در مغز در هنگام هر دو نوع درد (فیزیکی و از روی همدلی) فعال می شود، اما مشخص نشده بود که چطور این نوع فعالیت ها با هم تطابق دارند.
به طور کلی نتایج این تحقیق نشان می دهد که درد حاصل از کنش و واکنش عوامل چندگانه و از جمله فرآیند های حسی و احساسی است.